2 επιλεγμένα άρθρα απ' το www.xekinima.org και το green-attack.blogspot.gr σχετικά με την παράνοια της αύξησης των κερδών των πλουσίων με την ταυτόχρονη αύξηση της πείνας όταν το 50% των παραγόμενων τροφίμων καταλήγει στα σκουπίδια...



Κροίσοι στην κρίση: οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι!

σχόλιο από το Ξεκίνημα 

«Η κρίση είναι ευκαιρία» είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο Θ. Πάγκαλος. Η φράση του αυτή τους περισσότερους από μας μπορεί να μας εξοργίζει αλλά εκφράζει μια μεγάλη αλήθεια: η κρίση του καπιταλισμού σημαίνει από τη μια φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά τους δικαιώματα και από την άλλη ενίσχυση της συσσώρευσης του πλούτου για το μεγάλο κεφάλαιο. Διαχρονικά, χαρακτηριστικό των κρίσεων του καπιταλισμού είναι ότι η οικονομική «πίτα» μικραίνει και αυτός που καταφέρνει να επιβιώσει είναι ο ισχυρότερος. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και οι πιο μεγάλοι και ισχυροί καπιταλιστές καταφέρνουν να αυξήσουν τα κέρδη, τις δουλειές και τα πλούτη τους. 

Αύξηση του πλούτου μέσω (και λόγω) της κρίσης

Σύμφωνα με τη λίστα του πρακτορείου Bloomberg, μέσα στο 2012 οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου αύξησαν τα πλούτη τους κατά 241 δισ. δολάρια. Έτσι το άθροισμα της συνολικής τους περιουσίας έφτασε τα 1,9 τρισ. δολάρια[1]! Το ποσό αυτό είναι:
  • σχεδόν ίσο με το ΑΕΠ της Ιταλίας
  • σχεδόν ίσο με το ΑΕΠ της Βραζιλίας
  • μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Ινδίας, της Ρωσίας, της Αυστραλίας, του Καναδά, της Ρωσίας
  • μεγαλύτερο από το ΑΕΠ όλων των χωρών της Αφρικής μαζί![2]
Ο ελληνικής καταγωγής δισεκατομμυριούχος Τζον Κατσιματίδης δεν μασάει τα λόγια του:
«η χρονιά που πέρασε ήταν εξαιρετική για τους δισεκατομμυριούχους ... το 2013 θα συνεχίσουν να ψάχνουν για επενδύσεις σε όλον τον κόσμο –και όχι απαραίτητα στις ΗΠΑ- οι οποίες θα τους φέρουν σε πλεονεκτική θέση»[3].
Οι καπιταλιστές φροντίζουν αυτός ο πλούτος να μένει αφορολόγητος. Το περιοδικό Forbs μας πληροφορεί ότι σχεδόν 20 τρισ. δολάρια (!!) βρίσκονται σε τράπεζες με έδρα «φορολογικούς παράδεισους»[4]!
Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Ένα σύστημα όπου μια χούφτα ανθρώπων συγκεντρώνει αμύθητα πλούτη ενώ οι κοινωνικές πλειοψηφίες τσακίζονται από τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Με τη βοήθεια πάντα των κυβερνήσεων που λειτουργούν ως εντολοδόχοι των μεγάλων συμφερόντων και ως υπερασπιστές τους, νομοθετώντας έτσι ώστε το κεφάλαιο να κερδίζει συνεχώς εις βάρος των λαών.

Μια από τα ίδια και στην Ελλάδα

Η ύφεση στην ελληνική οικονομία είναι ένα γεγονός. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι βλάπτονται από αυτή. Οι συνεχείς αλλαγές στα εργασιακά με τις μειώσεις μισθών, την περικοπή επιδομάτων και τη μείωση της φορολογίας στα κέρδη του κεφαλαίου δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Σύμφωνα με τη STAT BANK (τράπεζα πληροφοριών για την οικονομία και τις επιχειρήσεις) το 2011 οι 500 μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις αύξησαν τα καθαρά κέρδη τους κατά 18,8%, φτάνοντας στα 853,9 εκατ. € (από 718,5 εκατ. € το 2010). Η αντίστοιχη αύξηση για τις 500 πιο κερδοφόρες βιομηχανικές επιχειρήσεις ήταν 18,2%, φτάνοντας τα 1,6 δισ. € (από 1,35 δισ. € το 2010)[5].
Αλλά και πιο πίσω να πάμε, τα στοιχεία δείχνουν το ίδιο. Σύμφωνα με την έρευνα της ICAP Group που αφορά το 2009, τα κέρδη των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων το 2008 έφτασαν τα 8,6 δισ. € ενώ το 2009 τα 9,5 δισ. €[6].
Επίσης, τα καθαρά κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου έφτασαν τα 175 δισ. δολάρια την τελευταία δεκαετία[7] ενώ το ενεργητικό των τραπεζών αυξήθηκε κατά 232% σε σχέση με το 2000, φτάνοντας τα 614,407 δισ. €[8]! Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Credit Suisse (Global Wealth Databook – Οκτώβρης 2010) μάλιστα, ο συνολικός πλούτος περίπου 60.000 Ελλήνων ιδιωτών  φτάνει τα 898,6 δισ. δολάρια, δηλαδή 4 περίπου φορές το ΑΕΠ της χώρας!![9]

Φοροασυλία στα κέρδη και τα εισοδήματα των καπιταλιστών

Η φοροασυλία και οι φοροαπαλλαγές που έχουν οι καπιταλιστές είναι τουλάχιστον προκλητικές, ειδικά αν σκεφτούμε το πόσο και με πόσους τρόπους υπερφορολογούνται τα λαϊκά στρώματα. Σύμφωνα με τα ετήσια Στατιστικά Δελτία Φορολογικών Δεδομένων που εκδίδει το Υπ. Οικ. το 2004 τα νομικά πρόσωπα (οι επιχειρήσεις δηλαδή) πλήρωσαν φόρους 4,775 δισ. € και το 2010 3,622 δισ. €. Αντίθετα, μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν το 2004 4,125 δισ. € και το 2010 7,019 δισ. €[10]! 
Σύμφωνα μάλιστα με τη Global Financial Integrity μόνο την περίοδο 2003-2011 βγήκαν από την Ελλάδα 207 δις € παράνομου χρήματος που προέρχεται από διαφθορά και φοροδιαφυγή[11].
Επίσης, η Ελλάδα αποτελεί φορολογικό παράδεισο για τις off shore εταιρείες. Από τις 16.580 ξένες εταιρείες που υπάρχουν στην Ελλάδα, το 2012 υπέβαλλαν φορολογικές δηλώσεις μόλις οι… 956, προσφέροντας στα κρατικά ταμεία το «αστρονομικό» ποσό των… 345.201,02 €[12]!!
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης αλλά και τις εκτιμήσεις του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ, οι 10.000 ελληνικές off-shore διακινούν περίπου 500 δισ. €[13]!!

Όλα για το κεφάλαιο

Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν τη σκληρή ταξική πολιτική της κυβέρνησης. Η φορολογία στα κέρδη και τα εισοδήματα των καπιταλιστών μειώνεται συνεχώς ενώ υπάρχουν χίλια δυο παραθυράκια για να γλιτώνουν ακόμα και αυτά τα λίγα που δίνουν. Ακούμε συνέχεια τους κυβερνώντες να μιλάνε για τη φοροδιαφυγή και για το «σκληρό αγώνα» που δίνουν για την πάταξή της. Κούφια λόγια. Η πολιτική των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δεν θέλει να χτυπήσει τη (νόμιμη ή μη) φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου, από την οποία το κράτος χάνει τεράστια ποσά. Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση αυτή (όπως και οι προηγούμενες) υπηρετεί πιστά τα συμφέροντα των καπιταλιστών και το μόνο της μέλημα είναι το πώς θα διαμορφώσει ένα εργασιακό, φορολογικό και κοινωνικό πλαίσιο όπου τα κέρδη τους θα αυξάνονται. Από την άλλη, βάζει και ξαναβάζει φόρους στα λαϊκά στρώματα, ισοπεδώνοντας παράλληλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να πετάξουν στα σκουπίδια την προπαγάνδα της κυβέρνησης. Καθήκον του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς είναι να βάλει φρένο στις βάρβαρες πολιτικές που εφαρμόζονται με στόχο την πολιτική ανατροπή και τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας όπου η οικονομία θα υπηρετεί τις ανάγκες της πλειοψηφίας και όχι τον πλουτισμό μιας παρασιτικής μειοψηφίας.
  
 
[1] http://www.enikos.gr/international/109010,Oi_ploysioi_eginan_ploysioteroi.html 
[2] Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου δημοσιευμένο στο «Ριζοσπάστη» στις 4 Γενάρη
[3] http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26518&subid=2&pubid=112972156 
[4] Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου δημοσιευμένο στο «Ριζοσπάστη» στις 9 Γενάρη
[5] http://www.statbank.gr/content/article/26590.html και http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_01/10/2012_463971
[6] http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=210886 
[7] www.topontiki.gr/article/36742 
[8] Από το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2011, σελίδα  268
[9] http://www.dimitriskazakis.blogspot.gr/2011/05/blog-post_25.html
[10] Στατιστικά Δελτία Φορολογικών Δεδομένων ετών 2004 και 2010
[11]http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/forologia/ellada_h_idanikh_xwra_gia_kseplyma_xrhmatos.1914370.html 
[12] http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=482989 
[13] Εφημερίδα «Τα Νέα», 11/5/2009

 
  
 

870 εκατ. άνθρωποι πεινάνε, το 50% της παραγωγής τροφίμων στα σκουπίδια!

άρθρο της Ηλέκτρας Κλείτσα

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Τροφίμων και Αγροτικής παραγωγής (FAO) ένας στους οκτώ ανθρώπους στον πλανήτη, δηλαδή περίπου 870 εκατομμύρια, υποσιτίζονται. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι υποσιτισμένοι του κόσμου είναι κάτοικοι της Ασίας και της Αφρικής (πάνω από 800 εκατομμύρια) ενώ άλλα περίπου 50 εκατομμύρια πεινασμένων εντοπίζονται στη Λατινική Αμερική.(i)
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικών της Μεγάλης Βρετανίας, περίπου η μισή παραγωγή τροφίμων στον πλανήτη, συνολικά γύρω στα 2 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων, πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων!(ii)


Το συγκλονιστικό αυτό στοιχείο, γίνεται ακόμη χειρότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι απ’ αυτούς τους 2 δισ. τόνους, τα 1,6 εκατομμύρια τόνοι, δηλαδή το 80%, χάνονται επειδή δεν ανταποκρίνονται στα «αισθητικά» κριτήρια που απαιτεί η αγορά! Με άλλα λόγια τεράστιες ποσότητες, κατά τα άλλα καλής ποιότητας φρούτων και λαχανικών, είτε δεν μαζεύονται ποτέ από τα χωράφια, είτε αν μαζευτούν απορρίπτονται στη συνέχεια, γιατί δεν είναι «καλοσχηματισμένα» ή είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα από τα πρότυπα που έχουν δημιουργήσει οι εταιρίες τροφίμων!
Ένας δεύτερος παράγοντας, που αφορά τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του πλανήτη, με τις φτωχότερες υποδομές, είναι το γεγονός ότι οι αγρότες δεν έχουν τα μέσα να συντηρήσουν την παραγωγή τους – έτσι ένα μέρος της σαπίζει πριν προλάβει να φτάσει στην αγορά. Σύμφωνα με την έρευνα, το 40% της παραγωγής φρούτων στην Ινδία, για παράδειγμα, πετιούνται λόγω έλλειψης συστημάτων ψύξης στα μέσα μεταφοράς τους!

Τέλος, οι εταιρίες τροφίμων ευθύνονται για την τεράστια σπατάλη με έναν επιπλέον τρόπο: Στις ΗΠΑ και την Αγγλία, μεγάλες αλυσίδες super market κάνουν συμβόλαια με τους παραγωγούς, σύμφωνα με τα οποία απαιτείται η παράδοση συγκεκριμένων ποσοτήτων αγροτικών προϊόντων. Σε περίπτωση που ένας παραγωγός δεν καταφέρει να παραδώσει το σύνολο της ποσότητας που έχει εγγυηθεί, είναι υποχρεωμένος να πληρώνει πρόστιμα στις εταιρίες! Το αποτέλεσμα είναι ότι οι παραγωγοί υποχρεώνονται στην ουσία να αυξήσουν την παραγωγή τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε τελικά ένα μεγάλο κομμάτι της να καταλήγει στα σκουπίδια, αφού ο μόνος σκοπός της αύξησης, είναι να διασφαλίσει ότι οι αλυσίδες super market θα μπορούν να πάρουν τις ποσότητες που απαιτούν.

«Παράπλευρες απώλειες»

Όταν όμως μια τόσο τεράστια ποσότητα τροφίμων πετιέται, δεν είναι μόνο τα ίδια τα τρόφιμα που έχουν χαθεί. Μαζί τους χάνονται και οι τεράστιες ποσότητες νερού και ενέργειας που απαιτούνται για την παραγωγή τους, ενώ παράλληλα φθείρονται σημαντικά (λόγω της συνεχώς εντεινόμενης χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων) οι τεράστιες αγροτικές εκτάσεις στις οποίες καλλιεργούνται. Ας ρίξουμε μια ματιά σε λίγα μόνο (αν και αρκετά τρομακτικά) στοιχεία της έρευνας:

Νερό:

  • Τον τελευταίο αιώνα, η έλλειψη νερού για ανθρώπινη χρήση έχει αυξηθεί δυο φορές περισσότερο από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού
  • Το 70% της ποσότητας του νερού που ξοδεύεται παγκοσμίως, πηγαίνει στην αγροτική παραγωγή
  • 1.300 κυβικά μέτρα νερό ξοδεύονται για να παραχθεί η τροφή ενός ανθρώπου για ένα χρόνο
  • 500 – 4.000 λίτρα νερού απαιτούνται για την παραγωγή ενός κιλού σιτηρών
  • 5.000 – 20.000 λίτρα νερού απαιτούνται για την παραγωγή ενός κιλού κρέατος
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ περίπου 1 δις άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.(iii)

Ενέργεια:

  • Κατά μέσο όρο 7 – 10 θερμίδες (της όποιας μορφής ενέργειας χρησιμοποιείται) απαιτούνται για την παραγωγή μιας θερμίδας τροφής
  • 3 θερμίδες απαιτούνται για την παραγωγή μιας θερμίδας φυτικής τροφής
  • 35 θερμίδες απαιτούνται για την παραγωγή μιας θερμίδας προερχόμενης από μοσχαρίσιο κρέας
  • 50% της ενέργειας που ξοδεύεται για την παραγωγή τροφής συνολικά, πηγαίνει στην παραγωγή λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων

Ο απόλυτος παραλογισμός!

Μια τελευταία ματιά στα στοιχεία της έρευνας είναι αρκετή για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για την παράνοια που μας έχουν επιβάλει οι εταιρίες ειδών διατροφής. Η κολοσσιαία κατασπατάληση των περιορισμένων πόρων του πλανήτη, έχει δύο πτυχές:
Από τη μία, η καλλιέργεια φρούτων, λαχανικών, δημητριακών, κλπ είναι πολύ πιο «δαπανηρή» σε νερό και λιπάσματα σε σχέση με το παρελθόν. Κι αυτό γιατί η παγκόσμια παραγωγή αγροτικών προϊόντων βασίζεται σε σπόρους κατασκευασμένους σε εργαστήρια, προκειμένου να μπορούν να καλλιεργούνται σε εντελώς ξένες περιοχές και συνθήκες για το κάθε φυτό. Αυτό όμως έχει σαν συνέπεια να απαιτούν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες νερού, λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
Από την άλλη, υπάρχει το τεράστιο θέμα των διατροφικών προτύπων: ενώ ο τρίτος κόσμος ζει στην εξαθλίωση και την πείνα, στις «ανεπτυγμένες» χώρες, η κατανάλωση (και ειδικά η κατανάλωση κρέατος), υπερβαίνει κατά πολύ τις πραγματικές ανάγκες. Πέρα από τα σημαντικά προβλήματα για την υγεία, η υπερκατανάλωση κρέατος έχει τεράστιο κόστος για τον πλανήτη και το περιβάλλον. Στην πραγματικότητα η μείωση και μόνο της υπερβολικής και πέρα από κάθε όριο λογικής κατανάλωσης κρέατος στις βιομηχανικά «ανεπτυγμένες» χώρες, θα ήταν αρκετή τουλάχιστον για να περιοριστεί σημαντικά αυτή η τεράστια σπατάλη πόρων, αφού:
  • Το 78% της συνολικής έκτασης που αξιοποιείται παγκοσμίως για την παραγωγή τροφής είναι κτηνοτροφική γη
  • Για να παραχθεί ένα κιλό λάχανα απαιτούνται («σπαταλούνται» στην πραγματικότητα, για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω) 237 λίτρα νερού, ένα κιλό ντομάτες 214 λίτρα νερού, ενώ για να παραχθεί ένα κιλό χοιρινού κρέατος απαιτούνται 5.988 λίτρα νερού

Όχι στην κερδοσκοπία στα τρόφιμα!

Οι ισχυροί του πλανήτη προσπαθούν να μας πείσουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού υποσιτίζεται, επειδή το σύνολο του πληθυσμού αυξάνεται. Είναι προφανές ότι αν ένας στους οκτώ κατοίκους της γης πεινάει, την ίδια ώρα που το ένα δεύτερο της παραγωγής τροφίμων σαπίζει στις χωματερές, το πρόβλημα δεν είναι η επάρκεια τροφής, αλλά η αδυναμία όλο και μεγαλύτερων κομματιών της ανθρωπότητας να έχει πρόσβαση σ’ αυτήν.
Όσο τα τρόφιμα αποτελούν αντικείμενο κερδοσκοπίας, όσο οι αγορές και τα χρηματιστήρια μπορούν να παίζουν με τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, όσο τα κριτήρια για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φτάσει στο πιάτο μας δεν είναι η ασφάλεια ή η θρεπτική του αξία, αλλά το κατά πόσο ανταποκρίνεται στο μοντέλο που εξυπηρετεί καλύτερα την κερδοσκοπία των πολυεθνικών των τροφίμων, τόσο η πείνα, η δίψα και ο παραλογισμός θα διαιωνίζονται.